Akdeniz oyunlarına katılabilmek amacı ile İtalya’nın Bari şehrine gitmek için tüm ekip Yeşilköy Atatürk Havalimanında buluşmuştuk. Kötü hava şartlarından dolayı heyecanlı, zor fakat eğlenceli bir yolculuktan sonra Bari’ye varmıştık. İlk günkü rakibimiz olan Arnavutluk ile karşılaşacaktık. Bir saatlik otobüs yolculuğundan sonra spor salonuna varabildik.
Maçın başlamasına az bir süre kaldığından doğruca soyunma odasının yoluna koyulduk. Hepimiz çantalarımızı açmış maç için malzemelerimizi çıkarıyorduk ki Serkan Erdoğan çantasını açar açmaz bir çığlık patlattı ardından da “Allah kahretsin çantada ayakkabılarım yok, her halde otelde unutmuşum” dedi.
Bende durur muyum? Hemen saldırıya geçtim. “Ne adamsın yahu bu senin yaptığın savaşa geliyorsun ama cephaneni getirmiyorsun gibi bir şey, iyi de cephanesiz savaşı nasıl kazanacaksın. Bırak savaşı ayakkabısız maça nasıl çıkacaksın“ dedim. Ardından da alaycı bir tavırla da gülmeye başladım.
Bu olaydan daha birkaç dakika geçmemişti ki çantamı şöyle bir yokladıktan sonra oda arkadaşım Onur Aydın’a “formam sende değil mi ?” diye sordum. Onur’da formanın kendinde olmadığını belirtince bu sefer çığlıyı ben patlatarak, dudaklarımdan acıyla ”eyvah, formam otelde kaldı” yakarması döküldü. “Gülme komşuna gelir başına “ misali ayakkabısını otelde unuttuğu için devamlı kafa bulduğum Serkan Erdoğan’ın hışmına uğramıştım sanki.
Entresan olan Arnavutluk maçını kazanmıştık, hem de Serkan Erdoğan’ın iyi oyunuyla. Ben oynayamamıştım, hatta maça bile çıkamamıştım, o zaman ki menajer Doğan abi omzuma buz koydurarak beni medyaya karşı sakat olarak göstermişti. Çünkü formam yoktu. En komiği de ayakkabılarımı galibiyette en büyük pay sahibi olan ve forması olan Serkan Erdoğan giymişti.
Ömer Onan
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder